Czym charakteryzuje się złom poamortyzacyjny?

Złom poamortyzacyjny to jeden z rodzajów odpadów, które można oddać na skupach złomu. Powstaje poprzez zużycie i wycofanie z użytkowania wyrobów wykonanych ze stali. Odpady stalowe można poddawać procesowi spalania, a następnie przetapiania. W ten sposób surowiec jest ponownie wykorzystywany, m.in. do produkcji konstrukcji i narzędzi. Jakie elementy można zaliczyć do złomu poużytkowego?

Czym jest złom poamortyzacyjny?

Złom poużytkowy to uszkodzone lub zużyte elementy i konstrukcje pochodzące m.in. z przemysłu lotniczego, samochodowego, kolejowego, metalurgicznego, rolniczego i wielu innych firm przemysłowych. Przykłady złomu poamortyzacyjnego, to: części urządzeń i maszyn, a także hal, magazynów i obiektów przemysłowych. Złom stalowy poamortyzacyjny można podzielić ze względu na jego grubość i właściwości. Do klasy N-10 zalicza się złom pochodzący z aut osobowych, dostawczych i autobusów, a klasa N-7 to złom ciężki niewsadowy o grubości powyżej 6 mm. Odpady, takie jak grube, masywne konstrukcje mające grubość powyżej 10 mm to złom klasy N-5.

Czy złom poużytkowy jest poddawany recyclingowi?

Złom stalowy można poddawać wielokrotnie recyclingowi. Stal zachowuje swoje właściwości nawet po wielokrotnym przetworzeniu, dlatego jest cennym surowcem na skupach złomu. Oddane odpady nie mogą być jednak zanieczyszczone olejami i smarami ani zawierać elementów z innych materiałów o wadze wyższej niż 2% z masy stali. Przed poddaniem jej recyclingowi musi być oczyszczona z zanieczyszczeń i innych materiałów. Kwota, którą można otrzymać za złom stalowy, zależy przede wszystkim od jego klasy. Zazwyczaj konstrukcje i elementy stalowe powracają do produkcji po 15 – 20 latach od ich wyprodukowania.